25 replies to this topic

[Mad_Hatter]

Όπως λέει ο τίτλος, ποιός από την πρωταγωνιστική team (Gon, Killua, Kurapika, Leorio) σας αρέσει περισσότερο?
Spoiler tags για manga/παλίο anime, ελεύθερα για το καινούργιο anime.

Η δικιά μου σειρά
4.Kurapika
Ο Kurapika είναι avenger done right. Δεν είναι μονότονος, δεν αφιερώνεται ολοκληρωτικά στο revenge του, έχει χαρακτήρα πέρα από αυτό, ο οποίος αναπτύσεται παράλληλα με αυτό και του δίνει μια ισορροπία.
Το ότι κυνηγά και τους αγαπημένους μου χαρακτήρες όμως σίγουρα δε βοηθά

3.Gon
Ο Gon με την πρώτη ματιά φαίνετε your typical shonen protagonist. Not even close. Είναι ένας μανιακός που ψάχνει την περιπέτεια, τον κίνδυνο, το άγνωστο χωρίς ιδεολογικούς φραγμούς και τίγκα στο συναίσθημα. Την αναζήτηση για τον πατέρα του πάντα την έβλεπα περισσότερο ως αναζήτηση για το άπιαστο, για την εύρεση κάτι καλύτερου προτίστως και μετά για να βρει αυτόν που τον έφερε στον κόσμο. Δε θέλει το πατρικό "pat in the head".
Στο manga φαίνετε ακόμα περισσότερο το πόσο άρρωστος είναι.

Spoiler: manga

Εκεί τον βλέπουμε απλά να δολοφονεί τον Pitou για εκδίκηση χωρίς κανέναν φραγμό, σκέψη ή μεταμέλεια αργότερα, και να θυσιάζει τα πάντα για αυτό. Εδώ δεν έχουμε "η εκδίκηση δε λύνει τίποτα, μη γίνεις σαν αυτόν" κλπ, έχουμε έναν MC που είναι οριστικά παραδομένος στα συναισθήματα του και δεν τον νoιάζει τίποτα άλλο, και αυτό γιατί ποτέ δεν προσπάθησε να περάσει ανθρωπιστικά και ιδεαλιστικά μυνήματα.
Μάλιστα έχουμε και επικρότηση της δολοφονίας από τον δάσκαλο!

2.Leorio
Ο Leorio είναι θρύλος. Είναι ο πιο ανθρώπινος χαρακτήρας του manga, με τα άπειρα ελλατώματα του που δίνει έμφαση στη διασκέδαση, το χρήμα και λοιπούς ανθρώπινους πόθους χωρίς να ξεχνά τον στόχο του, που δεν τον κάνει ρηχό. Σαν τον Gon και αυτός είναι τέρμα συναισθηματικός.

Spoiler: manga

Στο τελευταίο arc ειδικά είχαμε αποθέωση του. Ο λόγος του στις εκλογές ήταν από τα πιο δυνατά σημεία του manga. Μόνο και μόνο το γεγονός ότι αυτό το παλικάρι ήταν ο μόνος που μπόρεσε να σταθεί αντάξια απέναντι στον πιο πανούργο και έξυπνο hunter είναι απόδειξη για την ψυχάρα του.

1.Killua
Ok, μου ήταν δύσκολο να βάλω no1 μιας και όλλους τους αγαπώ, ειδικά τους 2 από πάνω αλλά τελικά καταλήγω στον killua. Είναι τέρμα απολαυστικό να βλέπεις έναν χαρακτήρα να μένει πιστός στον εαυτό του με τόσο ψυχολογικό πόλεμο που δέχεται και να συνεχίζει να προσπαθεί να αλλάξει τη μοίρα του.
Επίσης έχει στύλ!

[GhostPrince]

Kurapika για μένα

[Kai]

Ψήφισα τον Leorio τελείως υποκειμενικά. Τον συμπάθησα από τη πρώτη στιγμή. Παρασέρνεται τελείως από τα συναισθήματά, φωνάζει νοιάζεται για τους φίλους του και κυρίως έχει ψεγάδια στον χαρακτήρα του κι ας είναι έξυπνος. Ο στόχος που έχει υπάρχει για συγκεκριμένους λόγους και τέλος. Χωρίς βλακείες και δακρύβρεχτα flashbacks.

Spoiler:

Χάρηκα για τον χρόνο που είχε στις εκλογές. Απολαυστικές οι σκηνές του. Από τη μια δεν ήθελα να πάρει τέτοια θέση και από την άλλη ήθελα να δω τι στο καλό θα έκανε αν στο τέλος την έπαιρνε.

Κανονικά θα έπρεπε να την δώσω στον Killua για την εξέλιξη που είχε μέσα στην ιστορία. Αρχικά τον είχε πάρει με κακό μάτι γιατί νόμιζα πως θα γίνει ο κλασσικός ψυχρός ανταγωνιστής του πρωταγωνιστή με το σκοτεινό παρελθόν ή κάτι παρόμοιο. Ευτυχώς με διέψευσε γρήγορα και από τότε όχι μόνο έχει δείξει χαρακτήρα αλλά είχε και πολύ δυνατές σκηνές. Ο Gon από την άλλη, ούτε κρύο ούτε ζέστη. Έχει πολλά κοινά σημεία με κλασσικούς πρωταγωνιστές και ας διαφέρει στις λεπτομέρειες.

Spoiler:

Το φοβάμαι μόνο του τώρα που έφυγε ο Killua για κάποιο διάστημα. Ελπίζω να καταφέρουν να τον συμπληρώσουν άλλοι χαρακτήρες όπως έκανε ο Killua σε τόσα κεφάλαια.

Τον Kurapika ίσως να τον έβαζα τέταρτο από το τέλος, μετά από μια τεράστια σειρά χαρακτήρων που έχει η σειρά. Same old story. Και να μην υπήρχε, το ίδιο θα μου έκανε.

[Sparda]

Kurapika και για μένα. Όχι ότι οι άλλοι δε μου αρέσουν, ίσα-ίσα. Όπως λέει το 1ο post ο Gon όσο πάει και με εκπλήσει, ξεφεύγοντας από το στερεότυπο του τυπικού shonen ήρωα - ούτε ένα protect δεν έχει πει! - που με κάνει και τον συμπαθώ όλο και περισσότερο. Ο Κillua, επίσης θεούλης. Assassin (something that I love reading/watching about in stories) που βλέπει τα πάντα πρακτικά και λογικά. Αν και έχει περάσει δύσκολα, δε μας βγάζει το (βαρετό) στυλάκι του " έχω dark past και λίγη όρεξη για κουβέντα " αλλά είναι μια χαρά κοινωνικό και χαρωπό παιδάκι. Με τις cool στιγμές του που δείχνουν ότι κατα βάθος μόνο σαν παιδάκι δεν είναι. Ο Leorio όταν τον πρωτοείδα, ήθελα να τον τουφεκίσω. Somehow όσο τον εκτιμούσε περισσότερο ο Kurapika, τόσο τον εκτιμούσα και εγώ. Μπορεί να μην είναι ο πιο δυνατός ή ο πιο cool της ιστορίας, αλλά χαίρομαι που υπάρχει.

Τέλος, ο Kurapika ήταν love at first sight. Σοβαρός και λιγομίλητος στην αρχή, και αφοσιωμένος στον σκοπό του, χωρίς όμως αυτό να τον τυφλώνει για τα γεγονότα του παρόντος. Οι επιλογές του στο exam δείχνουν ότι, αν και πάνω από όλα έχει τον σκοπό του οκ, αυτό δε τον εμποδίζει να " ζει στο τώρα" μαζί με τους υπόλοιπους. Μου αρέσει που είναι honorable με τον δικό του τρόπο, αν και διατεθειμένος να καταπατήσει το honor του (μέχρι ένα σημείο) για να καταφέρει αυτό που πρέπει/θέλει. Αυτό τον έκανε favorite.

[D.Dragon]

Ο Killua είναι πολύ γαμιστερός, αλλά η αδυναμία μου είναι ο Λεόριο. Και οι 4 είναι υπέροχοι πάντως...

[Frenzy89]

Η ψήφος μου πάει στον Gon. Καμία σχέση με το σύνολο των shonen characters, χαράζει την δικιά του πορεία. Μπορεί να έχει δηλώσει εξ' αρχής ότι σκοπός του είναι να βρει τον πατέρα του αλλά φανερώνεται στην συνέχεια ότι αυτό που τον συναρπάζει και τον απορροφάει είναι το ταξίδι προς την εύρεση του με ότι και αν περιλαμβάνει αυτό. Το βλέπει σαν μια πρόκληση που θα βελτιώσει τον ίδιο και θα αποκαλύψει νέους κόσμους γι' αυτόν. Το manga δεν το έχω διαβάσει, αλλά μέχρι το Greed Island που είδα μπορώ να πω ότι εκπλήσει όλο και περισσότερο. Και ναι είναι ψυχάκιας .

[Napster]

Παίζει να έχει το καλύτερο setάκι σε πρωταγωνιστές το HxH.
Αγαπημένος μου είναι ο Killua.

[Lord Leon]

τη στιγμη που κοιταω το πολλ εχει μοιραστει εξισου στα τεσσερα. λογικά αυτό αργότερα θα αλλάξει, αλλα έτσι κι αλλιώς δεν παυει να ειναι επιτυχία της σειράς από μόνο του. Ειναι φοβεροι και οι 4 και δεν μπορω να διαλεξω. ισως αν εξεταζαμε καθε αρκ ξεχωριστα να το κανα, αλλα συνολικά μου είναι αδυνατο.

Spoiler:

και να ταν οι μόνοι... hisoka, ging, pariston, ποιον να αφησεις απέξω;

[redqueen]

Δν ψήφιζα για τν απλό λόγο να μην χαλάσω εγώ την ισορροπία

Από πλεύρας anime που το έχω μόνο εξετάσει είμαι ανάμεσα σε 2.... τν Killua και τν Leorio...
Για να μην το αναλύσω πολύ τν Gon τν θεωρώ ΑΠΕΙΡΑ αψυχολογήτο σε σημείο που με τρελαίνουν οι αντιδράσεις του!!:3
O Κurapika είναι ωραίος έχει και το revenge thing going on αλλά δν είναι σαν τους άλλους!!
Κillua is an assassin .... αυτό είναι αρκετό για μένα !! κάτι τετοιά παιδάκια με τρελές οικογένειες και εσωτερικά καταστραμμένα που έχουν ως μεγαλύτερο εχθρό τν ίδιο τς τν εαυτό τα αγαπάω !!Eίναι να τα αγκαλιασείς γτ δν έχουν νιώσει ποτέ κάποιο συναίσθημα ( θυμιστε μου να παω να κοιταχτω γτ εγινα ευαισθητη.ευχαριστω!)
Leorio is a noble man... πολύ σημαντικό με τόσα κουμάσια έχουμε δει μέχρι τώρα!! Κανονiκ;oς που ρε παιδί μου σε κάνει να τν συμπαθήσεις ,να γελάσεις κτλ..Έχει και ένα καλό στόχο και οκ είναι διαφορετίκος από όλα τα τουμπάνα ... μου αρέσει να τν υποστηρίζω γτ ξέρω ότι αυτός τραβάει τα πιο δυσκόλα (οπως στο exam) ....

Το conclude all 4 of them are pretty good but Killua is my favourite(είναι και η αύρα πιστεύω)..περιμένω πολλά από αυτόν
PS κάντε κι ένα με τς αλλούς γτ εκεί είναι ο πραγματικά αγαπημένος!!Hisoka

[Night Wizard Seal]

Kurapika και για μένα. Όχι ότι οι άλλοι δε μου αρέσουν, ίσα-ίσα. Όπως λέει το 1ο post ο Gon όσο πάει και με εκπλήσει, ξεφεύγοντας από το στερεότυπο του τυπικού shonen ήρωα - ούτε ένα protect δεν έχει πει! - που με κάνει και τον συμπαθώ όλο και περισσότερο. Ο Κillua, επίσης θεούλης. Assassin (something that I love reading/watching about in stories) που βλέπει τα πάντα πρακτικά και λογικά. Αν και έχει περάσει δύσκολα, δε μας βγάζει το (βαρετό) στυλάκι του " έχω dark past και λίγη όρεξη για κουβέντα " αλλά είναι μια χαρά κοινωνικό και χαρωπό παιδάκι. Με τις cool στιγμές του που δείχνουν ότι κατα βάθος μόνο σαν παιδάκι δεν είναι. Ο Leorio όταν τον πρωτοείδα, ήθελα να τον τουφεκίσω. Somehow όσο τον εκτιμούσε περισσότερο ο Kurapika, τόσο τον εκτιμούσα και εγώ. Μπορεί να μην είναι ο πιο δυνατός ή ο πιο cool της ιστορίας, αλλά χαίρομαι που υπάρχει.

Τέλος, ο Kurapika ήταν love at first sight. Σοβαρός και λιγομίλητος στην αρχή, και αφοσιωμένος στον σκοπό του, χωρίς όμως αυτό να τον τυφλώνει για τα γεγονότα του παρόντος. Οι επιλογές του στο exam δείχνουν ότι, αν και πάνω από όλα έχει τον σκοπό του οκ, αυτό δε τον εμποδίζει να " ζει στο τώρα" μαζί με τους υπόλοιπους. Μου αρέσει που είναι honorable με τον δικό του τρόπο, αν και διατεθειμένος να καταπατήσει το honor του (μέχρι ένα σημείο) για να καταφέρει αυτό που πρέπει/θέλει. Αυτό τον έκανε favorite.

Damn, i so agree with you.

Αλλά και με τον D.Dragon συμφωνώ. Και οι τέσσερις είναι ΥΠΕΡΟΧΟΙ. Ποιο balanced τετράδα δεν έχω ματαδεί και λέω την αλήθεια. Κοι οι τέσσερις απλά ταιριάζουν τέλεια και λες πρέπει αυτοί οι τύποι να είναι μαζί.

Οι διαφορές είναι πάρα πολύ λεπτές, και είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις κάποιον, καθώς προσωπικά μου αρέσουν όλοι. Ο καθένας για το δικό του λόγο.

But, Kurapika is Kurapika. Για τους προαναφερθέντες λόγους του μεσιέ Σπάρντα και για το ότι βρίσκω περισσότερες ομοιότητες σε αυτόν με το δικό μου εαυτό, μου τον κάνει πιο αγαπητό. Έχει και μπάντας δυνάμεις το παιδί μου!

Αλλά και ο Leorio είναι τόσο θεός γιατί κάνει πολύ καλό blend in, ιδίως με τον Kurapika και γιατί(πάλι πραγματικές ομοιότητες) μου θυμίζει τη σχέση που έχω με το φίλο μου, ο οποίος είναι σχεδόν ίδιος με Leorio.

Gon to Killua πάνε μαζί. Αλλά τι να μην πρωτολατρέψεις και στους δύο; O Killua για την ηλικία του έχει το νονιό να μην καταπιεί αμάσητα αυτά που πήγε να του πλασάρει η οικογένειά του και από μικρός ψάχνει το δικό του δρόμο.

Ο Gon πάλι είναι για μένα από τους πιο αξιόλογους πρωταγωνιστές που συνάμα είναι και πολύ μυστήριος χαρακτήρας. Είναι πολύ ιδιαίτερος πρωταγωνιστής που δεν το βρίσκεις συχνά σε τέτοιου είδους σειρές και οι συμπεριφορά του και η στάση του για τα πράγματα τον κάνει πολύ μα πολύ αξιόλογο.

Ισοπαλία με τρεις ψήφους! Χα. Ακόμα και το αποτέλεσμα δείχνει το πόσο ισορροπημένοι είναι!

[Battlemage]

Δύσκολη επιλογή μιας και όλοι είναι υπέροχοι. Δεν ψηφίζω ακόμα γιατί είναι αρχή και δεν ξέρω πως θα αναπτυχθούν. Mέχρι στιγμής λίγο περισσότερο συμπαθώ τον Gon.

[Punisher_P.E.F.]

Θα ηθελα πολυ να πω Gon, αλλα δε μου βγαινει.
Η αληθεια ειναι οτι εχω αδυναμια στον Killua.Με κερδισε απο τοτε που τον πρωτοειδαμε στο hunter's exam, και δεν αλλαξα γνωμη ακομα.
Cold-blooded serious muthfcka, αλλα και ψυχαρα ταυτοχρονα.Η ψηφος μου παει σ'αυτον.

[Warchief]

Spoiler: Manga

Ο Leorio δε θα μπορούσε να είναι η επιλογή μου. Τον λατρεύω, αλλά απλά δεν έχει πάρει το χρόνο που έχουν πάρει οι άλλοι. Ελπίζω και πιστεύω στο μέλλον να τον δούμε περισσότερο, και γιατί όχι να του αφιερωθεί και ένα arc, όπως συνέβη με τον Kurapika.

Ο Kurapika είναι για μένα ο πιο τραγικός χαρακτήρας από τους τέσσερις. Η ιστορία του είναι συναρπαστική, και ακόμα βρίσκεται μόνο στην αρχή της.
Πολλές φορές μας συναρπάζει η ιδέα του εκδικητή, και το HxH δεν το αγνοεί αυτό. Γνωρίζοντας τη γοητεία μιας τέτοιας ιστορίας και ενός τέτοιου χαρακτήρα, μας δίνει σκήνες που τρέφουν αυτές τις ορέξεις, αλλά μόνο επιφανειακά. Ας σκεφτούμε λίγο τι πραγματικά συμβαίνει.
Όταν παλεύει με τον Uvogin, o Kurapika τον βασανίζει και τον σκοτώνει. Το πρόσωπο του παραμένει ανέκφραστο. Δεν τον ενδιαφέρει που θα φτάσει για να πετύχει το σκοπό του. Μην ξεχνάμε ότι συνεργαζόταν με τη μαφία. Το μόνο που τον κρατάει πίσω, είναι οι καινούριοι φίλοι του, που μάλλον ήταν ένας αστάθμητος παράγοντας στο σχέδιο του. Η οργή του όμως τους έχει θέσει σε κίνδυνο. Εξαιτίας του αιχμαλωτίστηκαν ο Gon με τον Killua και αν δεν είχε συγκρατηθεί όταν βρισκόταν στο αμάξι με τον Chrollo, θα ήταν υπαίτιος και για το θάνατο τους. Γι'αυτό τώρα διατηρεί την απόσταση του, και η εμφάνιση του δείχνει ότι συνεχίζει να δουλεύει με όχι και τόσο καλούς τύπους. Δε θέλει να εμπλακούν άλλο οι φίλοι του στην ιστορία, οπότε τους απομακρύνει και τους χάνει. Παράλληλα χάνει όλο και περισσότερο τον εαυτό του.
Ας λάβουμε υπόψη και τον τρόπο με τον οποίο καταφέρνει να σώσει τους Gon και Killua. Κρατάει όμηρο τον αρχηγό των Ryodan, οι οποίοι αποφασίζουν να τον σώσουν παρά τις εντολές του, παρόλο που υπήρξαν διαφωνίες. Έχουμε συνηθίσει οι κακοί να είναι εγωιστές, απέχοντας από την έννοια της φιλίας και συντροφικότητας που είναι εφόδια μόνο των πρωταγωνιστών. Οι Ryodan αγαπούν τόσο το αφεντικό τους που αμφισβητούν τις εντολές του ώστε να τον σώσουν - και αν υπήρξαν διαφωνίες, ήταν μάλλον περιπτώσεις όπου ο σεβασμός στις εντολές υπερίσχυσε της φιλίας. Εν ολίγοις, ο Kurapika εκμεταλλεύεται την αγάπη τους. Θυμηθείτε τα δάκρυα του Nobunaga και του Chrollo για τον Uvogin. Θυμηθείτε τη θυσία της Pakunoda. Θεωρεί τους Ryodan και τον Chrollo πιο σημαντικούς από την ίδια της τη ζωή. Εμένα τουλάχιστον ο θάνατος της με συγκίνησε.
Το πόσο κακοί είναι οι Ryodan βέβαια είναι και αυτό ένα θέμα που προσφέρεται για συζήτηση, όπως και το πόσο διαφέρουν τελικά από τους πρωταγωνιστές.
Ο δρόμος του Kurapika είναι ο δρόμος της αυτοκαταστροφής και μπορεί να είναι ακόμα πιο σκοτεινός από όσο νομίζουμε. Δεν ξέρουμε τίποτα ακόμα για την clan του και τη δολοφονία τους από τους Ryodan. Ίσως οι συνθήκες να μην ήταν όσο απλές τις θεωρεί αυτός. Ο Phinks έχει δηλώσει ξεκάθαρα την αντιπάθεια του στις δολοφονίες αθώων. Ποιος ξέρει πόσοι συμφωνούν μαζί του; Ναι, ο Uvogin δε νοιαζόταν για τις ζωές των άλλων ανθρώπων, αλλά oύτε ο Killua νοιαζόταν στην αρχή του manga, όταν σκότωνε ανθρώπους επειδή είχε νεύρα. Ο Uvogin μπορεί να ήταν άδειος, σαν τον Killua. Δεν ξέρουμε ούτε τη δική του ιστορία. Οι διαφορές των "καλών" και των "κακών" στο HxH είναι λεπτές.
Έγραψα πολλά για τους Ryodan αλλά δε γίνεται να μιλήσεις για τον Kurapika χωρίς να αναφερθείς σε αυτόυς. Eύχομαι, επιστρέφοντας στον Kurapika, να βρει τη λύτρωση στο τέλος του manga.

Για τον Gon θα ξεκινήσω διαφωνώντας με την Kai. Ο Gon δεν καθόλου τυπικός πρωταγωνιστής. Μοιράζεται στοιχεία με άλλους; Σίγουρα, αυτός είναι ο σκοπός άλλωστε. Το HxH όμως δεν είναι σαν τα άλλα manga. Υπάρχουν επιπτώσεις.
Μετά από την πρώτη αναμέτρηση του Gon με τον Hisoka στο Hunter Exam, ο Κurapika, αναλύοντας τα όσα του διηγήθηκαν, καταλήγει στο ότι ο Hisoka αναγνώρισε τον Gon σαν όμοιο του. Ο Gon λέει ότι ήταν φοβισμένος, αλλά και ενθουσιασμένος με τη μάχη. Αυτό είναι το πρώτο hint για τη διαστροφή της προσωπικότητας του. Θυμηθείτε τι κάνει με τις σβούρες στον πύργο. Θυμηθείτε ότι δίνει το τελειωτικό χτύπημα στον Genthru, ενώ στο προηγούμενο panel του ζητάει έλεος και ενώ είχαν συμφωνήσει στην αρχή ότι σε μία τέτοια περίπτωση η μάχη θα τέλειωνε. Σε αυτή τη μάχη μάλιστα, ο Gon χάνει το χέρι του. Ποιος άλλος έχει χάσει χέρι; O Hisoka από τον Kastro. Θα μπορούσε να είναι και τυχαίο... αλλά δεν είναι. Πρώτο χαρακτηριστικό της προσωπικότητας του Gon, το οποίο μοιράζεται με τον Hisoka: δεν απολαμβάνει τίποτα περισσότερο από μία καλή μάχη.
Δεύτερο χαρακτηριστικό: απερισκεψία. Προσπαθεί να σκαρφαλώσει τον τοίχο για να βρει τον Killua στην έπαυλη των Zoldyck. Τι θα συνέβαινε αν το έκανε και τον έβρισκε ο Mike; Το πρόσωπο του όταν τον συναντάει λέει την ιστορία. Απερίσκεπτος είναι και ο τρόπος που συμπεριφέρεται στις μάχες. Πάντα τραυματίζεται σοβαρά.
Απερίσκεπτος ήταν και ο τρόπος που δεν έκανε πίσω όταν τον βασάνιζε ο Hanzo. Δεν τα βάζει ποτέ κάτω, όπως όλοι οι πρωταγωνιστές shounen, αλλά καταλήγει με σπασμένο χέρι. Αν ήταν οποιοσδήποτε άλλος εκτός του Hanzo, θα είχε πεθάνει. Αυτή όμως ήταν και η συμπεριφορά που τον έκανε Hunter. Δεν είναι μόνο ελάττωμα, ούτε μόνο προτέρημα. Σε άλλες σειρές, όπως One Piece ή Berserk, αυτού του είδους η συμπεριφορά αντιμετωπίζεται με έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο. Γι'αυτό λέω ότι ο Gon δεν είναι καθόλου τυπικός, ούτε καν σε αυτό. Υπόψη ότι δεν ευνοώ κάποια προσέγγιση, δηλαδή δε θεωρώ αναγκαστικά πιο σωστό το HxH, το θέμα είναι ο τρόπος που δένoυν θεματικά αυτές οι αποφάσεις με το έργο.
Σαν προτέρημα αντιμετωπίζεται ακόμα και η αγάπη του για τις μάχες κάποιες φορές. Αν δεν την είχε (και δεν είχε τον Killua να θυσιάζει τα χέρια του) δε θα νικούσαν ποτέ τον Razor.
Προτέρημα και η αισιοδοξία του κάποιες φορές. Όπως όταν έψαχνε τον Killua. Αλλά την ίδια αισιοδοξία είχε και με τον Kite. Έλεγε ξανά και ξανά στον Killua ότι ο Kite ζει και ότι θα τον βρούνε. Δε νομίζω να έχει ξεχάσει κανείς την εικόνα του Pitou να αγκαλιάζει το κεφάλι του Kite όσο ο Gon έλεγε τις ανοησίες του.
Μέχρι τώρα δεν ανέφερα άλλα περιστατικά από το Chimera Ant. Το arc αυτό είναι σταυροδρόμι για τους Gon και Killua. Πριν γράψω γι'αυτό, θυμηθείτε τι σκέφτεται ο έμπορας στο Yorknew όταν τους μιλάει για τα κόλπα της δουλειά του. Παρατηρεί την περιέργεια του Gon, αλλά και το ότι δεν τον ενδιαφέρει η ηθική των όσων ακούει. O Gon δεν έχει ηθική πυξίδα. Δεν τον ενδιαφέρει το ότι ο Killua σκοτώνει ανθρώπους για πλάκα. Στο GI, αφήνει ελεύθερο έναν ψυχοπαθή δολοφόνο επειδή τον βοήθησε στην προπόνησή του.
Τι κάνει ο Gon σε αυτό το arc; Παίρνει όμηρο μια αθώα κοπέλα και είναι έτοιμος να τη σκοτώσει αν ο Pitou δεν υπακούσει στις εντολές του. Όταν ο Killua προσπαθεί να τον κάνει να συνέλθει, του βάζει τις φωνές και ουσιαστικά καταστρέφει τη σχέση τους. Μέσα στην οργή του, βάζει ποιος ξέρει τι είδους κανόνες στο Nen του και διαλύει τον Pitou, καταστρέφοντας παράλληλα και τον εαυτό του. Χάνει για δεύτερη φορά το χέρι του. Το σηκώνει και χτυπάει τον Pitou με αυτό.
Η αφοσίωση τους στους φίλους του (αυτή τη φορά στον Kite, που είναι ο μέντορας του), μέχρι τότε ήταν ένα καθαρό πλεονέκτημα του. Tώρα η αφοσίωση αυτή τον τυφλώνει. O Gon στο Chimera Ant arc είναι τρομακτικός.
Το πως θα προχωρήσει τώρα θα έχει ενδιαφέρον. Έχει (προς το παρόν τουλάχιστον) χάσει τον καλύτερο του φίλο. Δεν ξέρω αν είναι ιδέα μου, αλλά ακόμα και μετά από όλα αυτά, ο Gon δε μου φαίνεται πιο ώριμος.

Ο Gon είναι ο πιο συναρπαστικός χαρακτήρας του manga, όμως η ψήφος μου πάει στον Killua.
Για τον Killua δε νομίζω ότι μπορώ να γράψω πολλά. Δεν εννοώ ότι δεν υπάρχουν θέματα για να γράψει κανείς. Εννοώ ότι είναι τόσα πολλά και τόσο περίπλοκα που χάνεσαι. Ο Killua είναι ο πιο περίπλοκος χαρακτήρας της σειράς.
Τα κίνητρα του είναι σαν των υπόλοιπων, πολύ απλά. Αλλά του Killua είναι από μόνα τους ανατρεπτικά. Θέλει να γίνει φυσιολογικό παιδί. Να βρει φίλους και να παίξει. Να ξεφύγει από το καλούπι του shota δολοφόνου με την οποία εισάγεται στη σειρά. Φυσικά ο κόσμος του HxH δε θα τον αφήσει να γίνει ό,τι θέλει τόσο γρήγορα, αλλά οι προσπάθειες του είναι συγκινητικές.
Αντί να προσπαθήσω να αναλύσω τον χαρακτήρα του εδώ, θα πω γιατί τον επιλέγω στο poll: επειδή είναι βασικά καλός. ο τρόπoς που βιώνει τη φιλία του με τον Gon με συγκινεί. Το ότι σώζει τον Ikalgo και τον δέχεται σαν φίλο του με συγκινεί. Ο τρόπος που φέρεται στην Alluka και στο Nanika με συγκινεί. Ο χωρισμός του από τον Gon με συγκινεί.
Οι σελίδες στο GI και στο Chimera Ant που φανερώνουν τις σκέψεις και τα αισθήματα του Killua για τον Gon είναι από τις καλύτερες του manga.

Edited by Warchief, 27 April 2012 - 01:07.

[Kai]

Spoiler:

Βλέποντας την ανάλυση πάνω στον Gon μπορώ να πω ότι ορισμένα σημεία δεν τα είχα δει έτσι. Κυρίως τον συσχετισμό με τον Hisoka. Μπορεί κάποια πράγματα να δέχονται παραλληλισμό, όπως το χέρι, η δίψα για μάχη κπλ. Τα κίνητρά τους όμως είναι τελείως διαφορετικά και εκεί είναι που δεν ξεφεύγει τελείως από κάποια τυπικά χαρακτηριστικά ηρώων, γι' αυτό και είπα πως έχει πολλά κοινά σημεία, όπως η υπερβολική αγάπη προς τους φίλους του και οι ευσεβείς πόθοι μερικές φορές. Δεν θυμάμαι να τον χαρακτήρισα καθαρά τυπικό. Αν μείνουμε σε πρωταγωνιστές τύπου Jump, αρκετοί (δεν μιλάμε μόνο για Naruto/Bleach/One Piece) ανάλογα με το setting του manga έχουν ορισμένα χαρακτηριστικά που τους κάνουν να διαφέρουν. Πολύ απλά ο Togashi έχει την ικανότητα να πλασάρει αυτά του δικού του χαρακτήρα με αρκετά αριστοτεχνικό τρόπο σε σχέση με κάποιους άλλους. Έκανε εξαιρετική δουλειά με τον King μέσα σε ένα μόνο arc.

Στο Chimera Ant Arc μπορώ να πω ότι με εξέπληξε, σχεδόν όσο το έκανε και το ίδιο το Arc από τη μέση και μετά. Δεν περίμενα η εμμονή του με τον Kaito να τον οδηγήσει σε τέτοια συμπεριφορά. Εκεί ήταν η πρώτη φορά που τον παραδέχτηκα σαν χαρακτήρα γιατί τσαλακώθηκε φανερά η εικόνα του. Με χάλασε η λαμπερή επιστροφή. Και κάπου εκεί φαίνεται ότι δεν διαφέρει και πολύ από τους υπόλοιπους στο θέμα ότι δέχεται τον άλλον έτσι όπως είναι. Είτε σκοτώνει δηλαδή, είτε όχι. Είτε είναι ψυχοπαθείς, είτε όχι. Και οι γύρω του το ίδιο καλά δεν του συμπεριφέρθηκαν;

Γενικότερα παραδέχομαι τον Togashi για τη δουλειά του με το HunterxHunter και με τους χαρακτήρες και την ανάπτυξη της πλοκής (και για τα κεφάλαια με μόνο αφήγηση στο Chimera Ant ήταν καταπληκτικά) και ακόμα περισσότερο γιατί όλα αυτά τα γράφει στη WSJ και δεν λογαριάζει τίποτα, αλλά οκ, ως εκεί. Κάθε manga έχει τι χάρη του. Ωραίες οι ωμές σκηνές και η εξαιρετική γραφή αλλά λόγω αυτών βλέπω γενικότερα στο ίντερνετ πως κοιτάμε μόνο τα καλά του.

[Warchief]

Mα εννοείται ότι έχει κοινά σημεία ο Gon, και δεν είναι ο μόνος. Πολλές φορές ο Togashi κλέβει κανονικότατα από manga, ζωγραφιές, παιχνίδια κτλ. Αυτό είναι το νόημα: το HxH: παίρνει αυτά που έχουμε συνηθίσει να σημαίνουν κάτι συγκεκριμένο από αλλού και τα διαφθείρει. Το HxH λειτουργεί (και) ως deconstruction του είδους. Και η υπερβολική αγάπη που λες, και συμφωνώ ότι έχει, είναι και αυτή διεστραμμένη.

Spoiler: OP+HxH manga

Η ιστορία του Kite μοιάζε πολύ με αυτήν του Ace. Ο Luffy δεν κατάφερε να τον σώσει. Αλλά η αντιμετώπιση του (μέχρι στιγμής - πολλά μπορούν να γίνουν) διαφέρει αρκετά από αυτή του Gon.

Ομολογώ ότι δεν έχω ασχοληθεί και με πολλά manga του Jump πέραν των γνωστών, αλλά δε νομίζω να υπάρχει κάτι σαν το Hunter x Hunter. Δηλαδή, αν υπάρχει, σε παρακαλώ να μου το προτείνεις

Spoiler:

Αν κατάλαβα καλά τι εννοείς με τη δεύτερη παράγραφο, θα σου πω ότι όλοι αυτοί δεν είναι σε θέση να γνωρίζουν τι ακριβώς συνέβη, και μην ξεχνάς την κατάσταση στην οποία ήταν ο Gon πριν επιστρέψει. Άλλα, ούτως ή άλλως, μιλάμε για Hunters. Έχουν παράξενη σχέση με την ηθική οι περισσότεροι από αυτούς.

To ΗxH μου άρεσε μέχρι το Chimera Ant. Μετά το λάτρεψα. Η δουλειά που έχει γίνει στους χαρακτήρες είναι αριστουργηματική. Θα του έβαζα άριστα. Είμαι ανοιχτός πάντως σε συζήτηση για τα αρνητικά του manga εδώ ή σε κάποιο άλλο thread αν θες να γίνει, τώρα που τα έχω φρέσκα κιόλας.